Άρθρο της MAGDALENA KEGEL
Η δυσλειτουργία της δεξιάς κοιλίας της καρδιάς είναι στενά συνδεδεμένη με την πνευμονική υπέρταση (ΠΥ). Καθώς, όμως, οι δύο κοιλίες της καρδιάς συνδέονται μέσω του μεσοκοιλιακού διαφράγματος–το τείχος δηλαδή μεταξύ των δύο κοιλίων–μία βρετανική επιστημονική ομάδα μελέτησε την υπόθεση ότι και η αριστερή κοιλία της καρδιάς θα έπρεπε να παρουσιάζει δυσλειτουργία και προσπάθησε να εξετάσει την εγκυρότητα αυτής της υπόθεσης δημιουργώντας μία νέα τεχνολογία απεικόνισης.
Η μελέτη με τίτλο “Η διαστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας στην πνευμονική υπέρταση στην πρόγνωση της λειτουργικής ικανότητας και κλινικής επιδείνωσης: μία μελέτη απεικόνισης φάσεων του ιστού (τεχνική TPM)” (“Left ventricular diastolic dysfunction in pulmonary hypertension predicts functional capacity and clinical worsening: a tissue phase mapping study, (TPM)“) δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Cardiovascular Magnetic Resonance. Ο Daniel S. Knight και οι συνεργάτες του στο Ινστιτούτο Καρδιοαγγειακής Επιστήμης του Πανεπιστημίου UCL στο Λονδίνο εφάρμοσαν μία καινοτόμο τεχνική απεικόνισης των φάσεων του ιστού (τεχνική ΤPM) μέσω καρδιοαγγειακού μαγνητικού συντονισμού (Cardiovascular Magnetic Resonance (CMR)) για να εκτιμηθεί η λειτουργία του μυοκαρδίου της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς με ΠΥ. Η τεχνική αυτή διαφέρει από από άλλες τεχνικές CMR στο ότι αναλύει την ταχύτητα σε πολλαπλά επίπεδα αντί για την συνολική τάση του μυοκαρδίου.
Η επιστημονική ομάδα μελέτησε 40 ασθενείς με ΠΥ και 20 υγιή άτομα εξετάζοντας τη διαστολική λειτουργία και, συγκεκριμένα, την ταχύτητα και το σχήμα του κύματος Ε στο ηλεκτροκαρδιογράφημα. Το κύμα Ε, ή το πρώορο διαστολικό κύμα, αποτελεί ένδειξη της ορμής της ροής του αίματος στην αριστερή κοιλία αμέσως μετά το άνοιγμα της καρδιακής βαλβίδας. Οι ερευνητές γνώριζαν ότι η διαστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας δεν θα ήταν φυσιολογική στους ασθενείς με ΠΥ. Υποθέτωντας ότι τα αποτελέσματα της τεχνικής TPM θα συσχετίζονταν με την δυσλειτουργία, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν στη δοκιμασία βάδησης 6 λεπτών. Το εύρημα ήταν ότι μία παράμετρος, η μέγιστη ακτινική ταχύτητα του κύματος Ε, είχε προγνωστική αξία για τη λειτουργική ικανότητα. Επιπλέον, παρατηρήθηκε άλλος ένας συσχετισμός μεταξύ μίας άλλης παραμέτρου–της μέγιστης διαμήκους ταχύτητας του κύματος Ε–και της κλινικής επιδείνωσης.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η λειτουργία της αριστερής κοιλίας πράγματι επηρεάζεται από την υψηλή πίεση στη δεξιά κοιλία. Η τεχνική TPM μπορεί, επομένως, να χρησιμεύσει στην ανίχνευση ασθένειας και στην πρόβλεψη του κλινικού αποτελέσματος. Μάλιστα, η τεχνική TPM μπορεί να αποδειχθεί καλύτερη στον εντοπισμό κλινικής επιδείνωσης σε ασθενείς με ΠΥ. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η παθολογία της αριστερής κοιλίας συμβάλλει σημαντικά στα συμπτώματα της ΠΥ. Καθώς η μέθοδος είναι καινούρια, η επιστημονική ομάδα πιστεύει ότι η έρευνα πρέπει να γίνει με μεγαλύτερο δείγμα ασθενών και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου προκειμένου να εξασφαλιστεί η χρησιμότητα της τεχνικής. Εάν η μέθοδος παγιωθεί στην κλινική πρακτική, θα μπορούσε να χρησιμεύσει στην εκτίμηση της επίδρασης των αγγειοδιασταλτικών φαρμάκων στην ΠΥ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο Pulmonary Hypertension News.